Αποχή και μάγκες

Είναι αρκετά δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις που θα χαράζουν πορείες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν αυτές τις πορείες ξέρεις ότι θα αναγκαστούν να τις ακολουθήσουν και άλλοι συνάνθρωποί σου.

Η δυσκολία αυτή αυξάνεται ακόμη περισσότερο όταν γνωρίζεις ότι για τις αποφάσεις αυτές θα κριθείς από τους ανθρώπους που θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν την δική σου θέληση.

Τι θα μπορούσες άραγε να κάνεις για να απαλλαγείς από την γκρίνια ;

ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ

Έτσι όταν θα έρθει εκείνη η ώρα και οι συνάνθρωποί σου θα ψάχνουν να δουν ποιός πήρε τις αποφάσεις που τους οδήγησαν εδώ, εσύ θα είσαι ήσυχος.

Δεν θα μπορούν να σε κατηγορήσουν για τίποτα. Εσύ δεν είσαι υπεύθυνος για ότι πήγε στραβά. Γιατί εσύ Α Π Λ Α Δ Ε Ν Α Π Ο Φ Α Σ Ι Σ Ε Σ . . . .

Η μοναδική απόφαση που χρειάστηκε να πάρεις ήταν να αποφασίσεις να ΜΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ.

Αυτόματα λοιπόν, θα μπορούσε να προκύψει ότι ουδεμία ευθύνη φέρεις για ότι μέχρι τώρα έχει συμβεί. Άλλωστε εσύ Α Π Ε Χ Ε Ι Σ .

Δε θέλεις να ανακατεύεσαι με τους κλέφτες. Όλοι οι πολιτικοί άλλωστε, κλέβουν.

Δεν αξίζει τον κόπο να συμμετέχεις σε σωματεία και συνδικαλιστικές οργανώσεις, εκεί να δεις συμφεροντολογικά παιχνίδια που παίζονται, όλοι αυτοί μόνο την πάρτι τους κοιτούν.

Να μην πούμε για Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), ο κλέψας του κλέψατος.

Έχεις απογοητευτεί από την κοινωνία και την πολιτική ζωή του τόπου. Πιστεύεις ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτός είναι και ο λόγος που απέχεις.

Αλήθεια . . . απογοητευμένος γεννήθηκες ; Πριν αρχίσεις την αποχή, συμμετείχες ;

Όταν κάποιος ΑΠΕΧΕΙ σκέφτεται και πράττει πολιτικά και έχει συναίσθηση των ευθυνών του. Έχει το δικαίωμα να ΑΠΕΧΕΙ γιατί προηγουμένως προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε μέχρι να φθάσει στο στάδιο της απογοήτευσης.

Κάποιος που απέχει πολιτικά έχει έστω κάποια επιχειρήματα που πηγάζουν από τις προηγούμενες «συμμετοχικές» του εμπειρίες και μέχρι ένα βαθμό δικαιολογούν τη στάση του. Δεν κραυγάζει γενικολογίες και τηλεοπτικές ατάκες και είναι πάντα σε ετοιμότητα να ξαναπροσπαθήσει για ότι καλύτερο μπορεί.

Η αποχή είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ στάση.

Δεν είναι ο σταρχιδισμός του φραπεδόμαγκα.

Οι απέχοντες συμμετέχουν οι τεμπέληδες ΟΧΙ !

Είναι εύκολο να λες « εγώ δεν είμαι με κανέναν και με τίποτα». Δεν χρειάζεται να σπαταλάς χρόνο για να ενημερώνεσαι, τους ρίχνεις όλους μια μούντζα. Δεν αναγκάζεσαι να κρίνεις αυτά που ακούς, τους αποκαλείς όλους απατεώνες. Δεν κουράζεσαι προσπαθώντας να καταλάβεις, τους ονομάζεις όλους κλέφτες. Η καλύτερη στιγμή σου, μάλιστα, είναι κάτι τέτοιες ανακοινώσεις με φόρους και πάγωμα μισθών και αυξήσεις τιμών. Πλήρης δικαίωση. Τώρα είναι που δε θα ξανά ασχοληθώ, λες.

Και που καταλήγεις ; Να είσαι ένας ανενημέρωτος πολίτης ενός σύνθετου κόσμου που δεν μπορείς να καταλάβεις καμία πτυχή της ανθρώπινης κοινωνίας αλλά είσαι παρ’ όλα αυτά αναγκασμένος να ζεις μέσα σε αυτήν και να καρπώνεσαι από τον μόχθο όσων συμμετέχουν ενεργά και με όλες τους τις δυνάμεις – ακόμη και απέχοντας – σε αυτήν. Μετατρέπεσαι επί τις ουσίας σε ζώο, σε ένα άβουλο και ανίκανο ον. Έρμαιο στις ορέξεις των διαφόρων περίεργων που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ασχετοσύνη σου. Γίνεσαι βάρος στο σύνολο της κοινωνίας. Με τις πράξεις σου τελικά, μειώνεις την ποιότητα της Δημοκρατίας. Δίνεις το δικαίωμα στους απατεώνες και τους κλέφτες για τους οποίους τόσο ωρύεσαι να αποκτήσουν εξουσία και δύναμη.

Τέλος στην μαγκιά και τη μόδα της ΑΠΟΧΗΣ.

Όλοι έχουμε ευθύνη για ότι μας συμβαίνει και μόνο όλοι μαζί έχουμε την δύναμη να το αλλάξουμε . . .